နာက်င္ေနေသာ အေဖတေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟခ်က္

ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလက ေနျပည္ေတာ္တြင္ အသက္ ၃ ႏွစ္ မျပည့္ေသးသည့္ မိန္းကေလးငယ္တဦး လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အၾကမ္းဖမ္းခံရမႈ တခု ျဖစ္ပြားသြားခဲ့သည္။ ယင္း လိင္အၾကမ္းဖက္ခံရမႈ ျဖစ္စဥ္သည္ လူမႈကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာမွ တဆင့္ စတင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၿပီးေနာက္ သတင္း မီ ဒီယာမ်ားမွတဆင့္ လူအမ်ား စိတ္ဝင္စားမႈ ျမင့္တက္လာၿပီးေနာက္ ယင္းအမႈကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ မႈခင္းရဲတပ္ဖြဲ႕ (CID) က လႊဲေျပာင္း စစ္ေဆးခဲ့သည္။

CID ၏ စစ္ေဆး ေပၚေပါက္ခ်က္တြင္ တရားခံ အစစ္အမွန္ႏွင့္ မည္သည့္ ေနရာတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ဆိုသည့္ အေျဖကို အမ်ားျပည္သူက စိတ္ဝင္စားလ်က္ရွိေသာ္လည္း အမႈမွာ တလခြဲခန႔္ ၾကာျမင့္လာသည့္အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိေသး ေသးေသာေၾကာင့္ ေဝဖန္စရာမ်ားလည္း ျဖစ္လာရသည္။

ယခုအမႈျဖစ္စဥ္၏ အေျခအေနကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိႏိုင္ရန္ ဧရာဝတီက အၿမဲ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ကာယကံရွင္ ကေလးငယ္၏ ဖခင္ကို ဧရာဝတီက ခ်ည္းကပ္ခဲ့ရာ မႈခင္းျဖစ္ပြားခဲ့ရာ အေၾကာင္းစုံကို ေျဖၾကားရန္ သေဘာတူခဲ့ပါသည္။ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ဧရာဝတီ႐ုံးခန္းတြင္ ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္မ်ား ျဖစ္သည့္ မိုးမိုးႏွင့္ ထက္ႏိုင္ေဇာ္ တို႔ ေတြ႕ ဆုံ ေမးျမန္းခဲ့သည့္ အျပည့္အစုံ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ေမး ။ ။ အမႈျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပေပးပါလား။ ဘယ္လို စၿပီး သိတာလဲ။ စသိသိခ်င္းေန႔က အေၾကာင္းေပါ့။

ေျဖ ။ ။ စျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းက ၁၆ ရက္ ၅ လ ၂၀၁၉ က ျဖစ္တာေပါ့။ အဲဒီေန႔က မနက္ ၈နာရီ ခြဲေလာက္ကို မူႀကိဳဖယ္ရီကားေပၚ တင္ေပး လိုက္တယ္။ အေမနဲ႔ အဘြားကေပါ့။ ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ပဲ ပါသြားတယ္။ ညေနက်ေတာ့ ပုံမွန္ဆိုရင္ ဖယ္ရီက ၄ နာရီ ၁၅ မိနစ္၊ ၄ နာရီ ၃၀ အဲ ဒီေလာက္ ဒီၾကားထဲမွာ ေရာက္ေနၾက။ အဲဒီေန႔က သမီးေမေမက ႐ုံးက ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၅နာရီ ခြဲေနၿပီ။ တိုက္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ သမီး ဖယ္ရီ မေရာက္ေသးဘူး။ သမီး ဖယ္ရီက ေနာက္က်ေနတာေပါ့ေလ။ သမီးကို ႀကိဳေနတဲ့ သမီးအဘြားက သမီးဖယ္ရီကို ဆက္ေစာင့္ တယ္။ ေက်ာင္းဖယ္ရီက ၅ နာရီ ၄၅ ေလာက္မွ ေရာက္လာတယ္တဲ့။ ေရာက္လာေတာ့ သမီးေလးက မ်က္ႏွာေတာ့ ပ်က္ေနတာေပါ့ ေနာ္။ မ်က္ႏွာငယ္ေနတာကို သူ႔အေမက သတိထားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ထိ ႀကီးႀကီးမားမား ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ဘူးေပါ့ေလ။ တခုခုေၾကာင့္ေပါ့။

တိုက္ေပၚေရာက္ေတာ့ ကေလးကို ေက်ာင္းက ပါလာတဲ့ အဝတ္အစားေတြ လဲၿပီးေတာ့ ေရစိမ္တာေပါ့။ စိမ္ၿပီးေတာ့ သူ႔အေမက ညေန စာခ်က္ဖို႔ လုပ္တယ္။ ႐ုံးသမားေတြဆိုေတာ့ ႐ုံးက ျပန္လာမွ ခ်က္ရတာကိုး။ အဲဒီေန႔ ပုဇြန္လား မသိဘူး ခ်က္ဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မီးမီးက ေျပာတယ္။ ၆ နာရီေလာက္ရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေမေမ မီးမီး ဖင္ဖုနာတယ္လိ့ု႔ ေျပာတယ္။ သမီးက အဲဒါကို ဖင္ဖုလို႔ သုံးႏႈန္းတယ္။ သူ႔ေမကလည္း ေအး ေအး ေမေမ ၾကည့္ေပးမယ္။ ခ်က္ခ်င္းလည္း မၾကည့္မိဘူးဗ်ာ။ ဟင္းခ်က္ေနရင္း တန္းလန္းဆိုေတာ့ေလ။ သူ႔စိတ္ထဲ မွာက ဆီးေအာင့္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရခဲေရေသာက္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆီးက်ဥ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲေလာက္ထိပဲ မွန္းထားတာ။ ထားပါေတာ့ ဟင္း ဆက္ခ်က္ေနတာေပါ့ေနာ္။

၇ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ၇ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ သမီးက ထပ္ေျပာတယ္။ ေမေမ မီးမီး ဖင္ဖုနာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဟင္းခ်က္တာ ဘာ ညာလည္း ၿပီးသေလာက္ရွိၿပီေပါ့။ ေအး ေအး လာ ေမေမ ၾကည့္ေပးမယ္ဆိုၿပီး သူ႔သမီးကို ရႈးတည္လိုက္တာ။ ရႈးတည္ေတာ့ ငိုတယ္ မီးမီးက အရမ္းနာတယ္ေပါ့။ ရႈးတယ္ၿပီးေတာ့မွ ကဲၾကည့္ေပးမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဟိုး…ေရေဆးဖို႔ ၾကည့္ဖို႔ လုပ္ေတာ့ ကေလးက ေပါင္စိ ထားတယ္။ အၿဖဲမခံဘူး။ အဲ့ဒါကို ေခ်ာ့ေမာ့ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္ဗ်ာ။

ဆိုေတာ့ ေသြးေတြ ထြက္လာတာ။ ကေလးရဲ႕ မိန္းမကိုယ္ထဲက ေသြးေတြထြက္လာတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရမ္း စိုးရိမ္သြားၿပီ။ စိုး ရိမ္ သြားၿပီးေတာ့ သူက ( ကေလးအေမ) က်ေနာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္။ က်ေနာ္က တျခားနယ္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာ။ ေနာက္ေက်ာင္းကား၊ ဖယ္ရီကားေပၚက ဆရာမ ဖုန္းနံပါတ္ ရွိတယ္။ အဲဒီဆရာမဆီ ဆက္တယ္။ ဆရာမကို လွမ္းေမးတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လဲ။ ဆရာမက ကားေပၚမွာဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ေက်ာင္း ဖုန္းနံပါတ္ လွမ္းေတာင္းတယ္။ ဆရာမ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီနံပါတ္ကို ဆက္တယ္။ ဖုန္းမကိုင္ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီးက အရမ္းပ်ာယာခတ္ေနၿပီ။ စိုးရိမ္ေနၿပီေလ။ က်ေနာ့္ဆီဖုန္းဆက္တယ္။ နင္စိတ္ကို ေအးေအးေဆးေဆးထား။ ေဆး႐ုံ သြားလိုက္။

ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ ေဆးခန္း တန္းျပလို႔ရတာေပါ့။ ေနျပည္ေတာ္မွာက်ေတာ့ ေဆး႐ုံပဲ သိတာေလ။ အဲဒါကို အမ်ိဳးသမီးက အိမ္မွာ ေန တာက က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီးရယ္။ က်ေနာ့္ ေယာကၡမရယ္။ ကေလးေလးရယ္ ၃ ေယာက္ပဲ ေနတာေပ့ါ။ အဲ့ဒီလိုင္းခန္းမွာေနတာက က်ေနာ္တို႔ ေျပာင္းလာတာက လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္ကမွ ေနျပည္ေတာ္ကို ေျပာင္းလာတာ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိပ္ၿပီး သိတဲ့သူ မရွိဘူးဗ်။

အဲဒီအတြက္ ကားငွားဖို႔ အတြက္ကို ႐ုံးဝန္ထမ္း အမႀကီးရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အဲဒီအမကို လွမ္းဆက္တာ။ ကားငွားတာေပါ့ဗ်ာ။ ကားလာမွ ေနျပည္ေတာ္ ကေလး အထူးကုေဆး႐ုံ အဲဒီကို သြားတာ။ သြားေတာ့ ေဆး႐ုံက ဆရာမေတြက ဒါရဲမႈခင္း Case ဆိုၿပီးေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ ကုတင္ ၁၀၀၀ ေဆး႐ုံကို လႊဲတယ္။

က်ေနာ္တို႔က ပထမက ရဲမႈခင္းေတြ ဘာေတြလည္း မထင္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ တခုခု ေဆာ့ရင္း ျဖစ္တယ္ပဲ ထင္တယ္။ ထိုးသြင္းရာ ရွိတယ္ ဆို ၿပီး လႊဲလိုက္ေတာ့ အဲဒီမွာ အရမ္းစိုးရိမ္သြားပါၿပီ။ ကုတင္ ၁၀၀၀ ကို သြားတယ္။ ရဲမႈခင္းနဲ႔ ေဆးစစ္ခ်က္ယူတယ္။ ေဆးစစ္ခ်က္ ယူၿပီး ေတာ့ ကာကြယ္ေဆးေတြ တိုက္ရတယ္။ ကာကြယ္ေဆး B ပိုး၊ C ပိုး၊ ေနာက္ ေသြးထြက္သြားတယ္။ ထိုးသြင္းရာ ရွိတယ္လို႔ ဆရာဝန္ ေတြက ယူဆၿပီး ေျပာတဲ့အတြက္ HIV ကာကြယ္ေဆးတိုက္ရတယ္။ HIV ကာကြယ္ေဆးကို အဲဒီညမွာ တိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ညဆိုတာ ၁၆ ရက္ညပဲ ရွိေသးတယ္။

ေနာက္တရက္ ၁၇ ရက္ေန႔က်ရင္ လာခဲ့ပါ။ အေမေရာ၊ အေဖေရာက္ၿပီဆိုရင္ အေဖလည္း လာခဲ့ပါ။ ေဆြးေႏြးရေအာင္ ဆိုၿပီးေတာ့။ က် ေနာ္တို႔ကို ဒါဟာ တိုက္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒါမ်ိဳးက ကူးစက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာၿပီးေတာ့ ေဆးေပးတယ္။ ၂၈ ရက္ တိုက္ရတယ္။ မနက္ ၂ လုံး၊ ည ၂ လုံး တိုက္ရတယ္။ က်ဴးလြန္တဲ့သူက HIV ရွိတယ္ဆိုရင္ ကေလးကို ကူးႏိုင္တယ္ေပါ့။ ေဆးက အ ရမ္းလည္း ျပင္းပါတယ္။ ကေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ခံရပါတယ္။ ေဆး႐ုံမွာ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီ ထိုးၿပီ။ ၂ နာရီ ထိုးေတာ့ သမီးကို ျပန္သိပ္တယ္။ သမီးကို သိပ္ၿပီး က်ေနာ္ အမ်ိဳးသမီးက ရဲစခန္းကို သြားတာေပါ့။

အမွတ္ ၁ ဇမၺဴသီရိ ၿမိဳ႕မရဲစခန္းကို သြားတယ္။ သြားေတာ့ အမႈျဖစ္စဥ္ကို သူက တိုင္ၾကားတာေပါ့။ ျဖစ္စဥ္ကို ၃ ေယာက္ ေျပာင္း ယူ တယ္။ လူ ၃ေယာက္ ေျပာင္းၿပီး ေမးတယ္။ ေမးၿပီးေတာ့ အမႈေတာ့ မဖြင့္ေပးလိုက္ဘူး။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ တရားခံ မသိဘဲနဲ႔ ဖြင့္ရင္ အမႈက အားနည္းတယ္ဆိုေတာ့ မနက္က်မွ ထပ္လာခဲ့ပါတဲ့။ က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီးကို မနက္ ၄ နာရီ ခြဲေလာက္မွာ သူတို႔ ရဲကားနဲ႔ အိမ္ျပန္ ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ ျဖစ္စဥ္အစကေတာ့ အဲဒါပါဘဲ။

ေဆး႐ုံရဲ႕ စစ္ခ်က္မွာ မိန္းမကိုယ္က ေသြးထြက္တယ္။ ထိုးသြင္းဒဏ္ရာရွိတယ္။ ေသြးထြက္ျခင္းအားျဖင့္ ေသြးကေန ကူးစက္ႏိုင္တယ္။ ထိုးသြင္းရာရွိတယ္ ဘာနဲ႔လဲလို႔ေတာ့ မေျပာဘူး။ အဲ့ေလာက္ထိေတာ့ သိခဲ့တယ္။ ဘာမွတ္တမ္းမွတ္ရာမွ မေပးဘူး။ ရဲ Case ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါ Confidential ျဖစ္သြားၿပီ။ တကယ့္ တရား႐ုံးေတြေရာက္မွ အတိအက် ထြက္လာမွာ။ က်ေနာ္တို႔ကို ဘာမွတ္တမ္းမွတ္ရာမွ မေပး လိုက္ဘူး။ သူတို႔ ေျပာစကားအရ HIV ကာကြယ္ေဆး တိုက္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ရင္ထဲမွာ အရမ္း စိုးရိမ္ေနၿပီ။

ေမး ။ ။ ကေလး ျဖစ္စဥ္ စျဖစ္တာက ေမ ၁၆ ရက္မွာ စျဖစ္တယ္။ ေမ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ အမႈသြားဖြင့္တယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ အမႈ ကို CID ေမ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ လႊဲလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဆီမွာ အမႈက ၁ လခြဲေလာက္ ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ဘာေျပာခ်င္တာရွိလဲ။

ေျဖ ။ ။ တလခြဲနီးပါး ၾကာတယ္ဆိုတဲ့ဟာအေပၚမွာ အရင္ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီအမႈျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ရဲစခန္းမွာ သြား အမႈ ဖြင့္တယ္။ အဲဒီမွာ သမီေလး ျဖစ္သြားတဲ့ ကာလမွာ အရမ္း ဧရိယာ မက်ယ္ဘူးဗ်ာ။ ဧရိယာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး။ အမႈဖြင့္တယ္။ မ ၾကာမီ ရက္အတြင္း တရားခံမိမယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔က ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥမ်ိဳးက ဘယ္မိဘမွ မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ ခဲ့တယ္။

အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔က ျမန္ျမန္ေမ့ပစ္မယ္။ တရားခံကို ရွာၿပီးရင္ ျမန္ျမန္ေမ့ပစ္ရမယ္။ ဘဝသစ္ ျပန္ထူေထာင္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနရာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ၾကာေနတာဗ်ာ။ ရဲလုပ္ငန္းကေတာ့ သူတို႔ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ ဆိုတာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ပဲ သိလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ ေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က တတ္ႏိုင္သေလာက္က က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္စဥ္ကို က်ေနာ္တို႔ ေျပာျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်ေနာ္တို႔က တရားခံကို အျမန္ဆုံးမိဖို႔ပဲ။ အျမန္ဆုံးမိမွပဲ က်ေနာ္တို႔ ဘဝကို ျပန္ထူေထာင္လို႔ ရမွာေလ။

အဲဒီေတာ့ ဒီတလခြဲဆိုတဲ့ ကာလမွာ တရက္ တရက္ကို က်ေနာ္တို႔မွာ ငရဲက်ေနသလိုပဲ။

ေမး ။ ။ အခုဆို ကေလးရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ပြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းတာဝန္ရွိသူေတြဘက္က ဘာေတြ ေဆာင္႐ြက္ေပးတာ ရွိလဲ။ သူတို႔ လုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့ အေပၚမွာေရာ ေက်နပ္မႈ ရွိရဲ႕လား။

ေျဖ ။ ။ ကေလးျဖစ္ပြားၿပီးတဲ့ေနာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းဘက္ကေတာ့ ေဆာင္႐ြက္ေပးတာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေပါ့ဗ်ာ ၁၇ ရက္ေန႔က ေက်ာင္းသြားၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ေတြနဲ႔ ရဲနဲ႔တာဝန္ရွိ သူေတြနဲ႔ သြားၾကတယ္။ ႐ုံးခန္းထဲမွာ ထိုင္ၾကေတာ့ ကေလးက ျဖစ္တာက ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္တယ္။ သြားတဲ့ေန႔မွာ က်ေနာ့္ကေလးေလးက အရမ္းကဲတယ္။ ေဆာ့ျပဳေနတာ။ ႐ုံးခန္းထဲမွာ CCTV မွတ္ တမ္းရွိပါတယ္။ “သူတို႔ဘက္က ေဆာင္႐ြက္ေပးတာက အဲ့ဒီ မွတ္တမ္းေလးနဲ႔ ကေလးမိဘေတြကို အသုတ္လိုက္ အသုတ္ လိုက္ ေခၚၿပီးေတာ့ ရွင္းျပတာ ရွိတယ္”” ဒီသမီးေလးက ဒီေလာက္ကဲတာ ဒီ Rape ကိစၥ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကေလးမိဘေတြဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ဌာနအတြင္းမွာလည္း ဒီေက်ာင္းထားတဲ့ ကေလးေတြ ရွိတယ္ေလ။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြ ဝါးထားေသာ္လည္း က်ေနာ္မွန္း သိတာေပါ့ဗ်ာ။”

သူတို႔ေက်ာင္းဘက္ကေတာ့ အဲဒီလို ေဆာင္႐ြက္ေပးတာေလးရွိတယ္။ တျခားဘာမွေတာ့ မရွိပါဘူး။ က်န္တဲ့ အေနအထားမွာ ေက်ာင္း ဘက္က ဆက္သြယ္လာတာ မရွိပါဘူး။ ဖုန္းနဲ႔လည္း အဆက္သြယ္မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းကို သြားတယ္။ ရဲစခန္းကို သြားတယ္။ ေနာက္ အမႈ ဖြင့္တယ္။ ဒါပါဘဲ။ က်န္တာ ဆက္သြယ္တာ ျပဳတာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။

ေမး ။ ။ ေက်ာင္းဘက္ကေတာ့ ဒီအမႈျဖစ္စဥ္ အမွန္ေပၚေပါက္ေအာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေနတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာေနတာ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ CCTV မွတ္တမ္းေတြကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာကို ေပးထားတယ္ေပါ့ေလ။ အကိုတို႔ သိသေလာက္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ စုံစုံလင္လင္ ရလား။

ေျဖ ။ ။ CCTV မွတ္တမ္းလို႔ ေျပာရင္ က်ေနာ္ ၂ ပိုင္းေျပာျပမယ္။ က်ေနာ့္ သမီးအပ္တာ အခန္းထဲမွာ CCTV ရွိလို႔ အပ္တာ။ က်ေနာ္ တို႔က ကေလးက ငယ္တယ္ဗ်ာ။ ၃ ႏွစ္မျပည့္ေသးတဲ့ အတြက္ CCTV ရွိမွ၊ အျခားကေလးေတြ အႏိုင္က်င့္တာ ျပန္ၾကည့္လို႔ ရမွာ။ CCTV ရွိလို႔ မိုလို႔ ထားတာေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္က ထားတာ။

ဒ့ါေပမယ့္ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔က ေက်ာင္းကိုသြားတယ္။ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ CCTV ဆီကို သြားတာဗ်။ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ သြားတာဗ်။ CCTV မွတ္တမ္း ၾကည့္လိုက္ရင္ ဒါဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ တန္းေပၚမယ္။ အဲလို အားကိုးတႀကီးနဲ႔သြားတာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေက်ာင္းခန္းထဲ မွာ CCTV မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အပ္တုန္းက CCTV ရွိတယ္။ CCTV မရွိတဲ့ အခန္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လေလာက္က ေျပာင္းထားတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကို အေၾကာင္းၾကားျခင္းလည္း မရွိပါဘူး။ အဲဒါက တပိုင္းေပါ့ဗ်ာ။

ေနာက္တခုက ရဲစခန္းကို အပ္တဲ့ CCTV ကို က်ေနာ္ ေျပာျပလိုက္မယ္။ ရဲစခန္းကို အပ္တဲ့ CCTV က ဟိုဘက္ လမ္းတဘက္က အဲ့ဒီ ေက်ာင္းပိုင္ပဲ ေက်ာင္းေဆာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေဆာင္ေရွ႕ မွာ CCTV ရွိတယ္။ အဲဒီ CCTV က သမီးေလးတို႔ ေက်ာင္းေဆာင္ကို လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ဆိုေတာ့ ကားအဝင္ အထြက္ကို လွမ္းျမင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီ CCTV ကိုေျပာတာပါ။ ျဖစ္တာက ၁၆ ရက္ေန႔ ၊ ၁၆ရက္ ေန႔မွာ ေတာင္းတယ္။ ၁၆ ရက္ေန႔စာကို ေတာင္းတယ္ေျပာတာ။ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ သမီးေလးက ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ေၾကာက္မေန ဘူး။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ဒါ တစိမ္းလူေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ရင္းႏွီးတဲ့သူျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ ေရွ႕ရက္ေတြက အဝင္ အထြက္ေတြပါ ၾကည့္ခ်င္လို႔ ၁၄ ၊ ၁၅ ရက္ေတြပါ ေတာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၄ ၊ ၁၅ ရက္ မရပါဘူး။

၁၆ ရက္ေန႔ဟာပဲ ရပါတယ္။ ၁၆ ရက္ေန႔ဟာက ၄ ႀကိမ္ ပ်က္ပါတယ္။ ၈ နာရီကေန ၅ နာရီ အတြင္းမွာ ဖိုင္က ၄ ဖိုင္ပ်က္တယ္။ ေျပာရ ရင္ ၁၈ ရက္ေန႔ညမွာ က်ေနာ္ ရဲစခန္းမွာ က်ေနာ္ တညလုံး သြားၾကည့္တယ္။ သြားၾကည့္ေတာ့ ပ်က္တဲ့ ဖိုင္ေတြ ဘယ္နားကေန ဘယ္ ထိဆိုတာ က်ေနာ္ အလြတ္ရပါတယ္။ တညလုံးထိုင္ၾကည့္ခဲ့တာ။

ဖိုင္ပ်က္တာက ၉ နာရီ ၃၃ မိနစ္ကေန ၁၁ နာရီအထိ။ ၁ နာရီနဲ႔ ၂၇ မိနစ္ ၾကာတယ္။ တဖိုင္။ ၁၂ နာရီ ၄၉ မိနစ္ကေန ၁ နာရီအထိ။ ေနာက္တခုက ၁ နာရီ ၁ မိနစ္ကေန ၂ နာရီ ၄ မိနစ္အထိ ၁ နာရီ ၃ မိနစ္ ၾကာတယ္။ ေနာက္တဖိုင္က ၄ နာရီ ၂ မိနစ္ကေန ၄ နာရီ ၈ မိနစ္ထိ ၾကာတယ္။ ၆ မိနစ္ၾကာ တာေပါ့ေလ။ ၄ ခါ ပ်က္ တာေပါ့။ အဲဒါက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းကေနၿပီးေတာ့ ေဒါင္းလုပ္ဆြဲၿပီး ရဲကို ေပးလိုက္တာ။ Hard-Disk ေပးတာ မဟုတ္ ဘူး။ ေဒါင္းလုပ္ဆြဲၿပီး ေပးတာ။ မူရင္းဖိုင္ကို မေပးဘူး။ မူရင္းဖိုင္ကို CID က်မွ ဖြင့္သိမ္းခဲ့တာ။ ၾကားထဲမွာ ျဖစ္တာက ၁၆ ရက္ည ဆိုေတာ့ CID ေရာက္တာက ၃၀ ရက္ေန႔ ဆိုေတာ့ ၾကားထဲမွာ ၂ပတ္ေလာက္ ၾကာသြားတာေပါ့။

ေမး ။ ။ အကို တညလုံး ရဲစခန္းမွာ CCTV ေစာင့္ၾကည့္တယ္ဆိုေတာ့ ဘာထူးျခားတာ ေတြ႕ခဲ့လဲ။

ေျဖ ။ ။ အဲဒီေန႔ ၁၈ ရက္ေန႔က က်ေနာ္တို႔ လင္ေရာ မယားေရာ ထြက္ခ်က္ သြားေပးရတာေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္က CCTV မွတ္ တမ္းရၿပီလားဆိုေတာ့ ညေနဘက္ေလာက္မွာ ရၿပီတဲ့။ အဲ့ဒါဆို အကိုတို႔ ၾကည့္ၿပီးလားဆိုေတာ့ ၾကည့္ေတာ့ ၾကည့္တာပဲ ထူးျခားမႈ သိပ္ မရွိဘူးဆိုေတာ့…အဲဒါဆို က်ေနာ္ လာၾကည့္လို႔ ရလားဆိုေတာ့ ရတယ္ဆိုေတာ့ ညဘက္ အိမ္ျပန္ ထမင္းေတြ ဘာေတြ စားၿပီး ၉ နာရီ ခြဲေလာက္မွ တညလုံး ၾကည့္တာေပါ့ေနာ္။

ထူးျခားမႈ ဘာေတြ႕လဲ ဆိုေတာ့ ဒီေက်ာင္းဘက္က တာဝန္ရွိသူေတြ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ သြားေဆြးေႏြးတယ္ေလ။ သမီးေလး ေက်ာင္းေဆာင္ ကို ဘယ္သူဝင္ထြက္မွ မရွိဘူး။ အမ်ိဳးသား ဝင္ထြက္မႈ မရွိဘူး။ ဆရာမပဲ ခန႔္တယ္။ ေက်ာင္းဆရာေတာင္ မခန႔္ဘူး။ ဒါတျခားမွာ ျဖစ္တာ လည္း စဥ္းစားပါဦး ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကလည္း အရမ္း နယ္ပယ္က်ဥ္းတယ္ေလ။ အိမ္မွာ အမ်ိဳးသားလည္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ အိမ္မွာ ေနတယ္။ ႀကိဳၿပီးေတာ့ အိမ္ေပၚတက္တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔လည္း ရင္းႏွီးမႈ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း အိမ္မွာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိဘူး။ ဆိုေတာ့ စဥ္းစားရတာေပါ့ေလ။ ေက်ာင္းမွာလည္း ဝင္လူ ၊ ထြက္လူ မရွိဘူး ဆိုေတာ့ေလ။

ဒါေပမယ့္ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ CCTV ၾကည့္ေတာ့ ၃ နာရီ ၁၂ မိနစ္မွာ အမ်ိဳးသားတဦး သမီးေလးတို႔ ေက်ာင္းေဆာင္ဘက္ကို အမ်ိဳးသား တဦး ဝင္သြားတယ္။ ၃ နာရီ ၃၈ မွာ ျပန္ထြက္လာတယ္။ အဲ့ဒီ ထူးျခားမႈ ေတြ႕တယ္။ ေတြ႕ေတာ့ ညတာဝန္က်တဲ့ ရဲကို က်ေနာ္ ေျပာခဲ့ တယ္ဗ်။

ေမး ။ ။ ဒါဆို ဒီမွတ္တမ္းက အကိုၾကည့္လို႔ သိတာကို ရဲကို ေျပာျပခဲ့တာလား။ ရဲက အကို႔ကို ေျပာျပတာလား။ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။

ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္သိလို႔ သူတို႔ကို ေျပာျပတာပါ။ ဘာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ၁၈ ရက္ ညမွာ က်ေနာ္သိတယ္ဗ်ာ။ ၁၈ ရက္ေန႔ တေနကုန္ က်ေနာ္တို႔ကို စစ္ခ်က္ယူတယ္။ က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီး၊ ေယာကၡမ ၊ က်ေနာ္ ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ ကေလးရဲ႕ က္ေသခံ ပစၥည္းေတြ အဝတ္ အစားေတြ ဟိုေန႔က ေရစိမ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ေပးရတယ္။ အဲဒီေန႔ညပဲ က်ေနာ္ သြားၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္ မၾကည့္ခင္ အခ်ိန္ ထိ ဘာမွ ထူးျခားတယ္ မေျပာေသးဘူး။ က်ေနာ္ၾကည့္ၿပီး ထူးျခားမႈရွိမွ က်ေနာ္ေျပာခဲ့လိုက္တာ။

ေမး ။ ။ ထူးျခားမႈ စ ေတြ႕တာက အကိုကေန စၿပီးေတြ႕တယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရလား။

ေျဖ ။ ။ ရတာေပါ့။

ေမး ။ ။ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလိုေပါ့။ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကို ေခၚၿပီး ကေလးက ဒီလိုေဆာ့ေနႏိုင္တာပဲဆိုၿပီး မွတ္တမ္းကို ျပတဲ့ အေပၚမွာေရာ ကေလးမိဘတေယာက္ အေနနဲ႔ ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္တယ္ဗ်ာ။ ျပဳလုပ္ခံရတယ္။ မလုပ္ခံရဘူးဆိုတာက ေဆးပညာအရ တိတိက်က် ထြက္လာမွပဲ ေျပာသင့္တယ္ေလ။ က်ေနာ္တို႔က ဒီကေလးက မလုပ္ခံရဘဲ လာေျပာရေအာင္ က်ေနာ္တို႔ သမီးေလးက ထိပ္ေပါက္၊ ေခါင္းကြဲတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ က်ေနာ္ သမီးေလး နာမည္တခု၊ ဘဝတခုကို ရင္းၿပီးေတာ့ ဘာကိစၥမွ လာေျပာစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ ဒီဟာကိုေတာ့ စဥ္းစားသင့္တယ္။

ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေနျပည္ေတာ္ဇာတိလည္း မဟုတ္ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္က ဒီကို ေျပာင္းလာတာ။ ဒီေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ လို႔လည္း နာမည္ ဖ်က္စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိဘူး။ သိေတာင္ မသိဘူး။ ကိုယ့္ကေလးကို ယုံၾကည္လို႔ အပ္ႏွံထားတာေလ။ ဒီလို ျဖစ္ စဥ္ ျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က လာၿပီးေတာ့ မဟုတ္ကဟုတ္က လာၿပီးေတာ့ ေျပာေနတယ္လို႔မ်ား ယူဆလား သိပါဘူး။ အဲလိုမ်ိဳး သူတို႔ ဘက္ကေလ။

ေမး ။ ။ ဒီအမႈျဖစ္စဥ္ကလည္း ျဖစ္သြားတာ မွန္တယ္။ အဲ့ဒါဆို ေက်ာင္း၊ ကားနဲ႔ အိမ္ဆိုၿပီး ၃ ေနရာရွိတယ္။ အဲဒီေနရာေတြမွာ ပါဝင္တဲ့သူ၊ သိတဲ့သူ၊ ပါဝင္ပတ္သက္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ဦးေလာက္ ရွိလဲ။ အဲဒီလူေတြကေရာ ဒီအမႈမွာ ပူးေပါင္း ပါဝင္မႈ ရွိလား။

ေျဖ ။ ။ ပါဝင္ပတ္သက္တဲ့ သူေတြကို က်ေနာ္ ေျပာျပမယ္။ အိမ္မွာဆိုရင္ ကေလး အေမနဲ႔ ကေလး အဘြား ရွိမယ္။ သူ႔အေမနဲ႔ သူ႔ အဘြား ကားေပၚတင္ေပးလိုက္ၿပီ။ ကားေပၚမွာ ဆရာမ တေယာက္ပါမယ္။ ဆရာမ၊ Driver (ကားေမာင္းသူ) ပါမယ္။ ဆိုေတာ့ ကေလး အေမ ၊ ကေလး အဘြား၊ ဆရာမ၊ Driver ၄ ေယာက္ရွိမယ္။ ေက်ာင္းကို ေရာက္သြားၿပီ။ ေက်ာင္းမွာ ကေလး စာသင္ေဆာင္မွာ ႀကီး ၾကပ္တဲ့ ကေလးရဲ႕ ဆရာမ ၃ ေယာက္ ရွိမယ္။ အဲဒီ ဆရာမ ၃ ေယာက္ကို ႀကီးၾကပ္တဲ့ ဆရာမႀကီး ၁ ေယာက္ရွိမယ္။ ၄ ေယာက္။ ခုန က ၄ ေယာက္နဲ႔ ေပါင္းေတာ့ ၈ ေယာက္။

ညေန ဖယ္ရီ ျပန္လာမယ္။ ျပန္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ၈ ေယာက္ပဲ။ အဲ့ဒီေန႔မွာ ဖယ္ရီ ပ်က္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ လမ္း မွာ ဖယ္ရီပ်က္တဲ့ အတြက္ ေနာက္ဖယ္ရီ ကားတစီးနဲ႔ Change ရတယ္။ အဲဒီမွာ Driver တေယာက္ရယ္၊ ဆရာမ တေယာက္ရယ္ ထပ္ ပါလာတယ္။ စုစုေပါင္း ၁၀ ေယာက္။

အဲဒီ ၁၀ ေယာက္က အျပင္ ကေလးပို လြတ္ထြက္သြားစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ ရွိ၊ မရွိကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မိဘ ေတြ အေနနဲ႔ ဒီဘက္ျခမ္းမွာဆိုရင္ မိခင္နဲ႔ ဘြားေအ ေျပာျပတာ။ မိခင္နဲ႔ ဘြားေအကေတာ့ ဒီအမႈျဖစ္စဥ္ကို အမွန္တိုင္း ရဲစခန္းမွာ က် ေနာ္တို႔က ထြက္ဆိုၿပီးသြားၿပီ။ က်ေနာ္တို႔သည္ တရားခံအစစ္ မိခ်င္တာ နံပါတ္ ၁ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လိမ္ညာၿပီး ေျပာစရာ အေၾကာင္း တေၾကာင္းမွ မရွိဘူး။ ျမန္ျမန္မိေလ က်ေနာ္ဘဝ ဒီျဖစ္ရပ္ဆိုးက ျမန္ျမန္လြတ္ေျမာက္မယ္။ သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာ့ လိမ္ညာၿပီးေတာ့ ထြက္ဆိုခဲ့တာ တေၾကာင္းမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါက က်ေနာ္တို႔ဘက္က ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္မႈ အပိုင္း။ က်န္တဲ့သူေတြ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္တာေတာ့ သူတို႔ေျဖဆိုထားတဲ့ သူေတြ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ စစ္ေဆးေနတဲ့ ရဲေတြမွပဲ ေသခ်ာ သိပါလိမ့္မယ္။

ေမး ။ ။ သူတို႔က ဒီလိုမ်ိဳး သံသယ ရွိတဲ့သူကို ဖမ္းထားတယ္လို႔လည္း ေျပာထားတယ္။ ဖမ္းၿပီးေတာ့ CID ကေန ရမန္ႀကီး ၂ ပါတ္ေနၿပီးေတာ့ ဒီဟာ သံသယ ရွိဖြယ္ မရွိဘူးဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တဲ့ အေပၚမွာေရာ ဘာေျပာစရာရွိပါသလဲ။

ေျဖ ။ ။ ဘာေျပာခ်င္လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီသမီးေလး ၊ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အေဆာင္ကို အမ်ိဳးသား အဝင္/ အထြက္ လုံးဝ မရွိပါဘူးလို႔ အခိုင္အမာ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ရွိပါတယ္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ CCTV ၾကည့္တယ္။ ၾကည့္လို႔ အမ်ိဳးသား တေယာက္ ဝင္သြားတာ ေတြ႕တယ္။ အဲဒါကို ရဲစခန္းကို က်ေနာ္ ေျပာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ဝင္သြားတဲ့ သူသည္ တရားခံလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေလ။

ထူးျခားမႈကို ေျပာျပတာ။ တရားခံ ဟုတ္ျခင္း၊ မဟုတ္ျခင္းက သူတို႔ ဆုံးျဖတ္လိမ့္မယ္။ သူတို႔ မဟုတ္လို႔ လြတ္ေပးတာလည္း ဟုတ္ခ်င္ ဟုတ္မွာေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္။ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒီလူ႔ကိုလည္း တရားခံ ဟုတ္ပါသည္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားတေယာက္ ဝင္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ဘယ္သူမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ အဲဒါကို ေျပာျပ တာပါ။

ေမး ။ ။ ေဆးစစ္ခ်က္ ထြက္တယ္။ စစ္ခ်က္ အေပၚမွာ သုတ္ပိုးေတြ႕တယ္လို႔လည္း သတင္းေတြ ထြက္ေနတယ္။ အဲဒါေရာ ဟုတ္ လား။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေျပာခ်င္လဲ။

ေျဖ ။ ။ သုတ္ပိုးရွိတယ္၊ မရွိတယ္ ဆိုတာထက္ကို က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔ ေဆး႐ုံ စသြားတဲ့ ညတည္းက တိတိက်က်သာ မဟုတ္ တာေလ။ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ ဆိုတာကို သိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆုေတာင္းရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ကို အကူအညီေပးေနတဲ့ ေဆးပညာေလာကက ဆရာဝန္ တေယာက္ကလည္း အတည္ျပဳေပးပါတယ္။ ရွိခဲ့တယ္ေပါ့။ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲေတာ့ အမွန္တိုင္း ကေတာ့ဗ်ာ… က်ေနာ္တို႔က မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီေလ။ ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။

ေမး ။ ။ အမႈျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစုံတေယာက္က ဖိအားေပးတာ၊ ၿခိမ္းေျခာက္တာခံရတာမ်ိဳးေတြေရာ ရွိလား။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာတဲ့ အထိအမႈမွန္ မေပၚေသးတာကို ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ ။ ။ ၿခိမ္းေျခာက္တာက တိုက္႐ိုက္ေတာ့ မရွိဘူးခင္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ၾကန႔္ၾကာေနတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ အဲဒီအတြက္ကို လူမႈကြန္ရက္ေပၚကေန ကူညီေပးေနတဲ့… က်ေနာ္တို႔က ေရွ႕မထြက္ႏိုင္ဘူးေလ။ ေရွ႕မထြက္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာက သမီးေလး ေရွ႕ေရး၊ သမီး ေလး အရိပ္အမဲ က်ေရာက္မွာ စိုးလို႔လည္း မထြက္ေတာ့… က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္စဥ္ အမွန္ကို က်ေနာ္တို႔ကိုယ္စားေရးေပးေနတဲ့ ဆရာကိုေတာ့ ဒီအမႈအေၾကာင္းေရးတာကို ေက်ာင္းရဲ႕ တစုံတရာထိုခိုက္မႈ ရွိလာမယ္ဆိုရင္ အေရးယူခံရမယ္ဆိုတဲ့ ေရွ႕ေန ၊ ေရွ႕ရပ္ေတြနဲ႔ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္တာေတြ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ဆိုႏိုင္လား ၊ မဆိုႏိုင္လား က်ေနာ္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေလ။ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္စဥ္ အ ေပၚကို အမွန္တိုင္းေျပာျပေနတဲ့ သူေတြအေပၚေတာ့ အဲဒီလို အဟန႔္အတားေလးေတြ ရွိေနတာေပါ့။

ေမး ။ ။ အခု အမႈဟာ ေျပာမယ္ဆိုရင္ မပိုးျဖဴ အေကာင့္ကေန စလိုက္လို႔ အခုလို က်ယ္က်ယ္ ျပန႔္ျပန႔္ သိကုန္တာဆိုေတာ့ အကိုတို႔ အေနနဲ႔ ဒီဟာကို စသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ။

ေျဖ ။ ။ ဒီဟာကို စသိသိခ်င္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အံ့ၾသသြားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ အဲ့ဒီအခ်ိန္ထိက က်ေနာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္း တာေပါ့ဗ်ာ။ ရဲစခန္းသြားတယ္။ အမႈဖြင့္တယ္။ အစိုးရဌာနအဆင့္ဆင့္ဆီ တိုင္စာေတြ ပို႔တယ္။ လူမႈကြန္ရက္မွာသာ မေရးတာ။ ဒါက လည္း ေရွ႕ထြက္ၿပီး ေရးလို႔ေကာင္းတဲ့ အေနအထား မဟုတ္ဘူးေလ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မပိုးျဖဴ အေကာင့္ကေန ေရးလာတယ္ဗ်။ မပိုးျဖဴ အေကာင့္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔နဲ႔က သိစရာေတာ့ မရွိဘူးဗ်။ မသိဘူး။ ေရးလာ ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ အံ့ၾသသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့လည္း စိုးရိမ္သြားတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ နာမည္မ်ား ပါလာမလား။ သမီးေလး နာ မည္မ်ား ပါလာမလား။ စိုးရိမ္သြားတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ နာမည္ေတာ့ မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္စဥ္မွာ နည္းနည္းေတာ့ လြဲမွားမႈေတာ့ ရွိ တာေပါ့။ ကေလးရဲ႕ ပုံကို ေျပာတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေလ။

ေမး ။ ။ အစိုးရဌာနကို တိုင္စာေတြ ပို႔တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူေတြဆီ တိုင္စာ ပို႔ထားတာလဲ။

ေျဖ ။ ။ တိုင္စာက ရဲခ်ဳပ္၊ သမၼတ၊ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန၊ လႊတ္ေတာ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ကေလး သူငယ္အခြင့္ေရး ဆိုင္ရာေကာ္ မတီ၊ ပညာေရးဌာနေတြဆီကို တိုင္စာ ပို႔ထားပါတယ္။ သမၼတဆီ တိုင္စာက ဒီအမႈကို အမႈမွန္ေပၚေပါက္တဲ့အထိ ေစာင့္ၾကည့္ ေဆာင္ ႐ြက္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ၾကားစာ ေရာက္လာတာေပါ့။ ၁၅ ရက္ ၆ လေန႔မွာ ေနျပည္ေတာ္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕မႉး ႐ုံးမွာလည္း လူႀကီး မင္းေတြက က်ေနာ္တို႔ကို ေခၚေတြ႕တယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္စာအေပၚမွာ ထြက္ခ်က္ေတြ ယူတယ္။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ ဒါသမၼတဆီ ျပန္ တင္ေပးရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔တင္တာေတာ့ သမၼတဆီ ေရာက္၊ မေရာက္ေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ အဲဒီကာလကို မမွန္းတတ္ ဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ သမၼတဆီကို ျပန္တင္ေပးမယ့္ အေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ ထြက္ဆိုခ်က္ ေပးၿပီးသြားၿပီ။

ေမး ။ ။ လက္ရွိမွာ ကေလးရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေနကေရာ ဘယ္လို ရွိလဲ။ သူ႔အေမကေရာ ဘယ္လို အေျခအေနရွိလဲ။

ေျဖ ။ ။ ကေလးကေတာ့ စျဖစ္တယ္။ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ ရႈးေပါက္တယ္ နာတယ္။ ငိုတယ္။ အရမ္းႀကီးေတာ့ မငိုဘူး။ သူေဆာ့တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆးေတြ တိုက္ရတယ္ေလ။ HIV ကာကြယ္ေဆး အေစာပိုင္းက က်ေနာ္ေျပာတဲ့ဟာ အဲဒီတိုက္ရတဲ့ ေဆးက Side Effect က ျပင္းတယ္။ ကေလးေပၚ အဲဒီ သက္ေရာက္မႈေတာ့ ရွိတယ္။ ၂၈ ရက္ပဲ ဆိုေတာ့ ၁၃ ရက္ ၆ လပိုင္းမွာ ၿပီးသြားၿပီေပါ။ အခုေနာက္ပိုင္း မွာ ကေလးကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ေပါ့။ အရမ္းႀကီး ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားႀကီး မျဖစ္ပါဘူး။

အေမကေတာ့….. အေမေရာ အေဖေရာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါကေတာ့ ေမးစရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ တရားခံ မေပၚႏိုင္မခ်င္း က်ေနာ္တို႔က ဒီကိစၥ က ေန႔တိုင္း အသစ္ျဖစ္ေနတာေလ။ ဒါေဖာ္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာင္ ေမ့ပစ္ဖို႔ အခ်ိန္ကာလတခုက အတိုင္းအတာတခုထိ ယူရဦးမယ္။ ဒီမေဖာ္ ႏိုင္ေသးသ၍ေတာ့ ေန႔တိုင္း မနက္လင္းတိုင္းက က်ေနာ္တို႔အတြက္က အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ။ ေျပာရရင္ေတာ့ သတ္ေနသလိုပါပဲ။

ေမး ။ ။ ဒီအမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကေလးက မိသားစုဝင္ေတြကို ဘာေျပာျပခဲ့ဖူးလဲ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေရာ ထပ္ၿပီး ေျပာျပလာ တာမ်ိဳး ရွိလား။

ေျဖ ။ ။ ကေလးက ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းမွာ သူ႔ေမေမက မီးမီး ဒါဘယ္သူလုပ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဒါကိုကိုလုပ္တာလို႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္က ကိုကိုလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက ကိုကိုလို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါဆို သမီး တျခားဆရာမေတြ မသိဘူးလားဆိုေတာ့ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏု သိတယ္။ ကိုကို႔ကိုေတာင္ ဆူလိုက္ေသးတယ္တဲ့။ က်ေနာ့္ အမ်ိဳးသမီး ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ေမးတာ တႀကိမ္ေပါ့ေနာ္။

၁၇ ရက္ေန႔ မနက္မွာ က်ေနာ္ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြ ရဲစခန္းကို သြားၾကတယ္ေလ။ သြားၿပီးေတာ့ အမွတ္ ၁ ၿမိဳ႕မ ရဲစခန္းမွာ၊ ယာယီ စခန္းမႉးေရွ႕ မွာ က်ေနာ္ ထပ္ေမးျပတယ္။ ကေလးကလည္း ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္တယ္။ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္ ေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္လည္း ခ်စ္တယ္။ အားလည္း အားကိုးတာလည္း ပါပါတယ္။ ေျပာျပတယ္။ မီးမီး ဖင္ဖုကို ဘယ္ သူလုပ္တာလဲ ဆိုေတာ့ ကိုကိုလုပ္တာ။ မီးမီးတို႔ ဆရာမေတြက မဆူဘူးလား။ တျခားဘယ္သူမွ မရွိဘူးလားေမးေတာ့ေလ တီခ်ယ္ ႏွင္း ႏုရွိတယ္။ တီရွယ္ ႏွင္းႏွေတာင္ ကိုကို႔ကို ဆူေသးတယ္။ အဲလိုေျပာတယ္။

တီခ်ယ္ ႏွင္းႏွ သိတယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒီ ၂ ႀကိမ္ အဲဒီ ၾကားကာလမွာ က်ေနာ္တို႔က မေမးဘူး။ မေမးဘူးဆိုတာက ကေလးကိုေလ အဲဒီ ကိစၥကို ျပန္ၿပီးေတာ့ အစမေဖာ္ခ်င္ဘူး။ အစ မေဖာ္ခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ CID က က် ေနာ္တို႔ကို ေခၚတယ္ဗ်။ သြားေတာ့ ကေလးေျပာတဲ့ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏွဆိုတာ ေရာက္ေနတယ္။ CID က ရဲမႉးက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ က ေလး ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြက အိမ္မွာေျပာခဲ့တာ။ ဒီအမ်ားေရွ႕ မွာ CID ေရွ႕မွာ ေျပာဖို႔အတြက္ကို မိဘေတြ ေျပာရင္ က်ေနာ္တို႔ စကား ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏွကို ကိုယ္တိုင္ ေမးခိုင္းပါတယ္ဗ်။

ရဲမႉး အခန္းထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ေမးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ေမးပါတယ္။ ဒုတိယ ရဲမႉးႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ မိဘ ၂ ပါး ေရွ႕မွာ ဆရာမ ႏွင္းႏု ရွိမယ္ေပါ့။ ဆရာမ ႏွင္းႏုကို ကိုယ္တိုင္ ေမးခိုင္းပါတယ္။ ေမးခြန္း အေသးစိတ္ကို က်ေနာ္ မေျပာျပေတာ့ဘူး။ သူတို႔ ရဲလုပ္ငန္း အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔။

ဒါေပမယ့္ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏု သိတယ္ဆိုတာ ကေလးက ထပ္ေျပာတယ္။ ထပ္ေျပာပါတယ္။ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏုက မလိမ္ရဘူးေလ ဆိုၿပီးေတာ့ နည္းနည္းေလး ကေလးကို ဟန႔္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ကေလးက မ်က္ႏွာေလး ငယ္ၿပီးေတာ့ မီးမီး မလိမ္ပါဘူးတဲ့။ အဲလို ေျပာပါတယ္။ ေမးခြန္း အေသးစိတ္ေတာ့ က်ေနာ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အဲတာေတာ့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါ ၁၃ ရက္ေန႔။ ၿပီးေတာ့ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ တႀကိမ္၊ ထပ္ၿပီး ေခၚပါတယ္။ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏု မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တျခား ဆရာမ ၂ ေယာက္ကို ေခၚတယ္။ တျခားဆရာမ ၂ေယာက္ကို အဲဒီေမးခြန္းေတြ ထပ္ေမးခိုင္းတယ္။ ေျဖပါတယ္။ ကေလးက အဲဒီအတိုင္းပဲ ေျဖပါတယ္။

ေမး ။ ။ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏုဆိုတာက မီးမီးေလးနဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သက္ေနတာလဲ။

ေျဖ ။ ။ သူ(မီးမီး)က ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲ။ ဒီကိစၥ မျဖစ္ခင္က ေက်ာင္းပိတ္ရင္ေတာင္ တီခ်ယ္ ႏွင္းႏုနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္။ တီခ်ယ္ ႏွင္း ႏုဆီ သြားမယ္။ အဲလိုေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီကိစၥႀကီး ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ မီးမီးက ေဆးတိုက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ မိဘ ၂ ပါးက ခ်ဳပ္ၿပီး တိုက္ရ တာကိုး။ ေခါင္းေတြဖိ၊ ေျခေထာက္ ေတြဖိ ခ်ဳပ္ၿပီး တိုက္ရတာကိုး။ သူ႔ကို ေဆးတိုက္ရင္ စိတ္ဆိုးတာကိုး။ သမီးက သူ႔ကို ေဆးတိုက္လို႔ က်ေန္ာတို႔ကို သူ႔ကို ေဆးတိုက္လို႔ တီခ်ယ္ႏွင္းႏုကို တိုင္ေျပာမယ္လို႔ေတာင္ ေျပာတယ္။ သံေယာဇဥ္ ႀကီးႀကီး မားမား ရွိတယ္ဗ်ာ။ ေျပာရရင္ေတာ့ အဲလိုရွိတယ္။

ေမး ။ ။ အမႈမွာ တရားခံေပၚလာေအာင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ႀကိဳးစားေနတယ္ ေနတယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိလည္း မေပၚ ေသးဘူး ဆိုေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘာေတြဆက္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး စဥ္းစားထားတာမ်ိဳးရွိလား။

ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔က ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက လုပ္လို႔ရတာ အကုန္လုပ္မယ္။ ဒီအမႈကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ ဆုတ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ တရားခံ မေပၚမခ်င္းေပါ့ဗ်ာ။ ေဘာင္အတြင္းကေန လုပ္လို႔ရတာ အကုန္လုပ္မယ္။ သမီးေလး ဒီလို ဒီလို ျဖစ္တာ အမွန္တရား။ ဒီနယ္ေျမ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး လူဦးေရေလး နည္းနည္းေလးမွာမွ ဒီတရားခံကိုေဖာ္လို႔ မရေသးတာေတာ့ အဓိပၸာယ္ မရွိဘူးလို႔ ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ကို က်ေနာ္လုပ္ႏိုင္သမွ် အစြမ္းကုန္ လုပ္ပါ့မယ္။

ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္မႈမွာ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကေလးအတြက္ အမွန္တရားေတြ ေျပာေပးေနတယ္ဆိုရင္ ဆိုလိုတာ က ခုနက ေျပာတဲ့ လူ ၁၀ ေယာက္ဗ်ာ။ အဲထဲကေန တရားခံသိတဲ့လူက ေျပးမလြတ္ဘူး။ အဲ ၁၀ ေယာက္ကေန ကေလးက လြတ္ၿပီး ထြက္သြား စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ ဒီကေလးဟာ သူ႔ဟာသူထြက္ၿပီး လၻက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တတ္တဲ့ အ႐ြယ္မဟုတ္ဘူး။ လူမမယ္ ကေလးေလ။ ၂ ႏွစ္နဲ႔ ၁၁ လ ကေလး။ အဲဒီေတာ့ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈဆိုတာက အမွန္တရား ေျပာျခင္း မေျပာျခင္းနဲ႔ ဆိုင္တယ္ဗ်။

ေမး ။ ။ ကေလးကို ဒီေက်ာင္းမွာထားတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကၿပီလဲ။ ဘယ္လို ထားျဖစ္သြားတာလဲ။

ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္တို႔က ဒီကို ၁၁ လပိုင္း ၉ ရက္ေန႔က ေျပာင္းလာတယ္။ ၂၀၁၈ ၁၂ လပိုင္း၊ ဒီဇင္ဘာမွာ စထားတယ္။ ၄ လပိုင္းမွာ ၁ လ နားပါတယ္။ ၾသကၤန္ပိတ္ရက္ေတြ ျပန္ေတာ့ေလ။ အခင္းျဖစ္တဲ့ ၅ လပိုင္းမွ ျပန္ထားတာ။ ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာတာ။ ရန္ကုန္မွာ ဒီ လို မထားဖူးဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ ရန္ကုန္႐ုံးက်ေတာ့ ကေလးကို ေမြးကတည္းက မီးဖြားခြင့္ၿပီးတည္းက က်ေနာ္တို႔က ႐ုံးေခၚသြားတာ။ ေခၚသြားၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ တေယာက္တလွည့္ ထိန္းက်တယ္။ အျပင္မွာထားခဲ့ရင္ စိတ္မခ်လို႔ ေခၚသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ ေဖာ္နဲ႔ထားရင္လည္း စိတ္မခ်လို႔ ႐ုံးကို ေခၚသြားတာ။

ေနျပည္ေတာ္ေရာက္မွ ပထမဆုံးေက်ာင္းပို႔တာပါ။ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ ႐ုံးခ်ဳပ္ကိုဗ်။ ကေလးကိုေခၚသြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မျဖစ္ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က မူႀကိဳေတြ စုံစမ္းရတာေပါ့။ တိုက္မူႀကိဳေတြ ရွိတယ္။ တႏိုင္တပိုင္ ေသးေသးေလးေတြ ရွိတယ္။ ထားလိုက္ရင္ က ေလးက ၃ ႏွစ္ေတာင္ မျပည္ေသးတဲ့ ကေလးဆိုေတာ့ အဲတုန္းကဆိုရင္ ကေလးက ၂ ႏွစ္ခြဲပဲရွိေသးတာေလ။

တျခား ကေလး အႀကီးေတြ ခဲတံနဲ႔ထိုးတာတို႔ ျဖစ္တတ္တယ္ေလ။ စိုးရိမ္လို႔ က်ေနာ္တို႔က ဒီေနျပည္ေတာ္မွာ ရွိတဲ့ မူႀကိဳေတြကို Face book ကေန ရွာၾကည့္တယ္။ ရွာၾကည့္ေတာ့ ဒီ Wisidom Hill ေတြ႕တာေပါ့ေနာ္။ တင္ထားတာက တကယ့္ Internation ပုံစံကိုး။ သြားစုံစမ္းေတာ့ ကေလး ၆ ဦးကို ဆရာမ ၁ ဦး ေစာင့္ေရွာက္တယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲမွာလည္း CCTV မွတ္တမ္းေတြလည္း အကုန္ တပ္ထားတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ အကုန္ျပန္ၾကည့္လို႔ ရတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ထားျဖစ္တယ္။ မူႀကိဳထားတဲ့ ေက်ာင္းေပါ့ဗ်ာ။ ဒါသမီးအတြက္ ပထမဦးဆုံး ထားတဲ့ မူႀကိဳေက်ာင္းေပါ့ဗ်ာ။

ေမး ။ ။ မီးမီးေလး အခုရက္ပိုင္းပဲ ၃ ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီဆိုေတာ့ ေမြးေန႔ကိုေရာ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသလဲ။

ေျဖ ။ ။ ပထမ ဒီကိစၥ မျဖစ္ခင္က ၃ ႏွစ္ျပည္ေမြးေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေမြးေန႔ပြဲလုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လည္း ဖိတ္မယ္ေနာ္။ ဒီကိစၥျဖစ္သြားေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သူေပ်ာ္ေအာင္လို႔ေတာ့ . . . (ငိုၿပီး စကား ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ)

ေမး ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သက္ငယ္မုဒိမ္း ျဖစ္ပြားမႈေတြ အရမ္းကို မ်ားေနတယ္။ ဒီမႈခင္းေတြကို ေလ်ာ့နည္းလာေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကို ဘယ္လို သတင္းစကားပါးခ်င္လဲ။

ေျဖ ။ ။ ေတာ္ေတာ္မ်ား က်ေနာ္တို႔ အပါအဝင္ေပါ့။ က်ေနာ္တိ့ုက ျဖစ္ၿပီးဆိုေတာ့ ထားပါေတာ့။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးထြက္ အလုပ္ လုပ္တဲ့ မိဘေတြေပါ့။ ဘယ္ေနရာႀကီး ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာႀကီးျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကိုယ့္ကေလးကို သိပ္မယုံၾကပါနဲ႔လို႔။ တကယ့္ကို တာဝန္ယူမႈ၊ တာ ဝန္ခံမႈ ရွိတဲ့ ေနရာ စုံစမ္း႐ုံတင္မကဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေလ့လာၿပီးမွ ထားပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ကိုယ္ေတြက အေဖေရာ၊ အေမေရာ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကေလးကို လုံးဝ ပုံအပ္ခဲ့ရတာေလ။ ဒီလို ကေလး သူငယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးေတြ ထပ္ၿပီးေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ တႏိုင္ငံလုံးမွာ၊ တကမာၻလုံးမွာေပါ့။ ခုနက ေျပာသလိုေပါ့။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းၾကေတာ့ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ ဆိုရင္လည္း ဒီကိစၥေတြက သာမန္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထိပ္ေပါက္၊ ေခါင္းကြဲ ရန္ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ ဘူးဗ်။ သူတို႔အေနနဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီ အေရးယူေဆာင္႐ြက္မႈေတြ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။

ခ်က္ခ်င္းအေရးယူေဆာင္႐ြက္မႈေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရဲစခန္းကိုလာတိုင္ၿပီဆိုရင္ တျခား အေၾကာင္းအရာေတာ့ လိမ္တိုင္ရင္ တိုင္မယ္။ ကိုယ့္သမီး ဒီကိစၥႀကီးနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ လာတိုင္ဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္ ခဲယဥ္းပါတယ္။ မ ျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ သားသမီးရွိရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရင္ သိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ကိုေတာ့ အေရးယူေဆာင္႐ြက္မႈကို ခ်က္ခ်င္း ေဆာင္ ႐ြက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ေဆာင္႐ြက္မႈ အားနည္းသြားရင္ ကြင္းဆက္ ကြာဟမႈေတြျဖစ္လာရင္ ၾကန႔္ၾကာမႈေတြ ျဖစ္လာလို႔ပါ။

ဥပေဒျပဳတာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဉာဏ္မမီပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျမင့္ဆုံး ျပစ္ဒဏ္ေတာ့ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွ ေနာင္ထပ္မျဖစ္ရဲေအာင္လို႔ ပါ။ အခု က်ေနာ္ေရာ၊ က်ေနာ္အမ်ိဳးသမီးေရာ လစာမဲ့ ခြင့္တင္ထားတယ္။ ျဖစ္ၿပီးတည္းက အလုပ္ကို မဆင္းႏိုင္ေသးတာ။ တရားခံ မမိ မခ်င္း က်ေနာ္တို႔က စိတ္က အလုပ္ထဲမွာ နစ္လို႔လည္းရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ျပန္လည္ပတ္လို႔လည္း ရမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ တရားခံ မိၿပီ ဆို ရင္ေတာင္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ျပန္ျပင္ဦးရဦးမယ္။

အလုပ္ကေရာ၊ အရင္မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းေတြလာရင္လည္း က်ေနာ္ မကိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူ႔မွလည္း စကား မေျပာေတာ့ဘူး။ ဆိုလိုတာက ဒီကိစၥကို က်ေနာ္မေျပာခ်င္ေသးဘူးေလ။

ေမး ။ ။ အကို႔အေနနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ထပ္ၿပီး ေျပာခ်င္တာ ရွိေသးလဲ။

ေျဖ ။ ။ ၁၆ ရက္ေန႔ကစၿပီး ျဖစ္သြားၿပီးတည္းက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တခုတည္းေသာ ရည္မွန္းခ်က္က က်ေနာ့္ သမီးေလးအတြက္ အမွန္ တရား ရွာေပးတာ။ ဒါပဲ က်န္တာ ဘာမွ ေခါင္းထဲမရွိပါဘူး။ တရားခံ အစစ္ရွာလို႔ ရရင္ ေက်နပ္ၿပီ။ ရွာလို႔ ေတြ႕မယ္လို႔လည္း ယုံၾကည္ ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေနာက္ဆုံး အခင္းမျဖစ္မီသည္အထိ သမီးေလးနဲ႔ ထိေတြ႕သြားတဲ့ သူက ၁၀ ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေနရာ အားျဖင့္ ၃ ေနရာပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

Credit - irrawaddy.com